‘Ben ‘ e geçtim, sen suskun

' o kendini biliyora ithaf....'

suya yazılan hatıralarının göz yaşa dalgasındayım
özleyişini ruhun gelgitlerine yazan bekleyiş algısıyım
gelişini fenerlerin denize süslendiği bilinenlere ekledim
davudi sesim artıyorken aşka
sustum sen ile gölgen arasında
geçmekteyim ortasında senin aktığın vuslat kentinde
yüreğime sinen gül kokun
bağrıma batan aslı dikenin
simerenya ile öz kentin arasında bölündüm tutkuya
yel ile el arasında kalışına havalanır ömrümün eşişleri
adım aşkın adı değil
adım aşkın dağı değil
adım aşkın şahı değil
yetersiz kalıyor bunlar daha ötedeyim
daha öte bir sende uçmaktayım
en büyük eşişten sessizliğe..
en büyük sevdadan sensizliğe
‘ben ‘ e geçtim, sen suskun

pervasızlığımın perlerinde permaların derlenir
tahammül ile umul arasında ferlenir ömrüm
gönenmiş bir huzurun orta doğusunda Yakup olur aşkım
Yusuf olarak sevdiğin benden eser yok diye
Romeo olarak aşk içinde aşka sobeleniyorum diye
bir yarım yok diye
bir yarim yok diye
yoktan ve çoktan sorgulama aşk devrini kaptırırken heveslere
geçmekteyim yar ile yaram arasında ortasında senli kabuklar
bitmiş bir aşk cumhuriyetinin kurumuş gül tutkusunda
vardan âra, aradan yara, yaradan yaraya işleniyorum
geçmekteyim, seçmekteyim sen ile yeni tanıdığım seni
lodoslar eser, uzaklar susar, beyzalar büyür bende
kadayıf dolması ile gitar sesi arasında kalır özlemim
ben”den, sen”den illaki yaşanılacaktan susar kavuşmalarım