Hayat ne çok şey öğretiyor insana, neler yaşatıyor, neler hissettiriyor..Ne değişimlere uğratıyor....Ömrümün hiç yaşamadan, bilmeden geçen uzuun bir kısmı vardır..
Tam bir masumiyet, tam bir yalnızlık, tam bir hiçlik ...Tam bir cehalet...Tam bir zavalilik....
Sonra diğer kısmı; geç kalmış hayatı tanıma, hayatla tanışma ve hatalar yapma kısmı.. Mutluluğun, mutsuzluğun birbirine karıştığı, zaman zaman pişmanlıklar yaşandığı bir dönem...Yaşandı ve bitti dediğim, bazen yaşamasam da olurdu dedigim ama iyi ki de yaşamış olduğum dönem...
Sonra bilinç dönemi...Sorgulama dönemi.. ..Doğruyu arama, araştırma dönemi..Yanlışlardan dönme dönemi. . .
Fikirlerin değiştiği, ezberlerin bozulduğu dönem...
Soyguncu soysun da, vurguncu vursun
Sen ana karnında boşa durursun
Doksan günde çık gel, dokuz ay dursun
Doğmaya gayret et, doğmaya bebek
Sonra geç kalırsın yağmaya bebek.
Devamını Oku
Sen ana karnında boşa durursun
Doksan günde çık gel, dokuz ay dursun
Doğmaya gayret et, doğmaya bebek
Sonra geç kalırsın yağmaya bebek.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta