Ben Doğayım Sen İnsan Şiiri - Hasan Köys ...

Toprak olup hizmetine sunuldum

Bel, kürek, kazma ile yoğruldum!

Irmaklarla kıvrım kıvrım kıvrıldım!

Gökyüzüne rüzgarlarla savruldum...

Yinede kıymadım sana! Ben seni sevdim...

Ben doğayım sen insan;

Ne ağzım var ne dilim....

Şikayet dilekçesi yazamaz kalemim...

Okumadım... Yani sana göre cahilim!

Laleler, leylaklar, çiğdemler vereyim eline,

Oksijen sunayım tertemiz...İslenmiş ciğerine,

Kök boyalar göndereyim yastığına, kilimine,

Boy boy ürünler sunayım sunnilerin yerine,

Ihlamur kokulu...

Ben doğayım sen insan;

Ahhhh! Benim kıymetimi bir anlasan!

Sarsan ellerinle tüm benliğimi,

Dönebilsen kollarıma!

Uzansan bir kaya dibi çınar altına,

Kaval eşliğinde

Eski günlerimizden

Yunuslardan;

Dadaloğlu ve

Bolu ormanlarımın Köroğlundan sözetsek!

Her dere başındaki kınalı kekliklerden,

Yaylalardaki davullu zurnalı şenliklerden,

Anlat anlat bitmez değil mi?

Ben doğayım sen insan

Çook bitkinim, dallarım kırık,

üzerim çoraklaşmış, yarık yarık

tonlarla ağırlıklarla ezer geçersin zavallı bedenimi.

İnim inim inlerimde necisin dahi demez

Geçip gidersin!

Üzerime bu kadar gelip de beni yormasan! ! ! !

Şu kepçelerini, buldozerlerini ve de en kötüsü

kimyasallarını,

atıklarını,

bombalarını üzerimden alsan...

Benden çaldıklarını veremezsin biiyorum,

Ne ben eski halime

ne de sen eski insanlığına

çook zor döneriz.

Bari birazcık;

Birazcık beni bana bıraksan da

Sana yine hizmetler sunsam!

Yağmur yağmur gibi toprağım toprak gibi kokabilse...

Ben doğayım sen insan!

Biliyorsun son yolculuğunda yine benimlesin........

Bana bu kadar kıyma!

Bir düşün istersen...

Kasım 2013