Ben Diyarbekir Şiiri - Mensure Kaya

Adım Diyarbekir şimdi kimi öksüz der
Kimi yetim.....
Bakmayın dediklerine bir rabbim varki
Çok Kerim..
Ben Diyarbekir...
Aşıktı tohum nebat toprağıma
Gelin gibi açardı duvağını
Kavuşunca bağrıma...
Ben Diyarbekir...
İnci taneleri dökülürdü dağlarıma
Cennet kokardı ağaçlarım
Altın sırma işlerdi rüzgar dalga dalga saçlarımda
Baharın şen şakrak nefesi....
Çocukların cıvıl cıvıl sesi....
Kutu kutu pense oynarlardı yamaçlarımda
Ben Diyarbekir güneş çalgıcı
Bulut raksçıydı semalarımda
Eksik olmazdı kuş kanatlarının gölgesi
Ağlıyor toprağım yanıyor bağrım
Değişmiş adım bir savaş bölgesi....
Bülbüller ötmüyor artık sessiz
Güller hüzünlü ve de kimsesiz
Korkuyor kök salmaktan çiçek
Biliyorki bir ateşle bir gün ölecek
Ben Diyarbekir...
Barışa müştak dicle'nin anasıyım
Merhametin şefkatin aşkın mayasıyım
Kin gütmez beslediğim koyunlar
Bilmez hain ve sinsi oyunlar
Ben Diyarbekir...
Kanlarla sarmalandı şafaklarım
Zalim ellerde can verdi aşıklarım
Ben Diyarbekir....
Barışa meftun mazlum canların evladı
Nice erlerin ariflerin şehitlerin yâdı
Lâşehâr ağızlar kirletemez beni
Hiçbir akbaba soyamaz derimi
Ben Diyarbekir..
Rabbi bir kerimi bir ilahı bir
Rahmet nurlarıyla yoğrulurum
Bin başımıda kesseler yine ölmez doğrulurum
Ben Diyarbekir....mazlum şehir....Ben Diyarbekir...