söylesem derdimi uçan turnaya
alıpta götürürdü beni eşsiz uçsuz bucaksız yurduma
eğerki anlata bilsemdim ben kendimi,
yüklete bilseydim çilemi omuzlarına,
yığılıp kalırdın kapanırdın ayaklarıma...
ben bir meçhule giden kervanım
sağımda rüzgar solumda ateş
yürüdüğüm yollar sahra olurdu sana gelirken,
üşüdüğümde bile gülerdim soğuktan titrerken,
ben sana gelirken gözüm görmez idi yolumu
kulağım duymaz,yüreğim umursamazdı ölümü.
bedenim tutuşsaydı ateşine,
taş duvarlar örülseydi çevreme,
gökten taş olup yağsaydın üzerime
korkusuzca yine gelmek isterdim yine...
dağlara anlattım derdimi yoldaş oldular
taşlara vurdum kafamı sırdaş oldular
ağaçlara göz yaşımı döktüm gardaş oldular
bir sen anlamadın beni birde eşim dostum,
nedense hep bana hep bana düşman oldular...
ŞaiR HaYaLim
Kayıt Tarihi : 18.12.2012 13:34:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!