Hapsettiler sancılı gülüşlerimi,
Uzun koridorlu, yüksek taş duvarlı,
Aksısedası şehre ket düşen,
Elazığ tımarhanesine.
Kaybolan insanlığı ararım, vicdan yoksunu duvarlarında.
Üzerimde kirli, kolsuz bir gömlek,
Kollarım arkadan kelepçeli,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta