Ben de Yandım Şiiri - Ferhat Epözdemir

Bir savaş sonu iklimi gibiydi gözlerin
o sıralar,
annesine dönen çocuklar gibiydi adımların
şimdi kaldırımlara alışkın yüreğin
neon ışıklara
yıldızları bol gecelere
yarınlara,
sarı saçlı bir tütün gibi girdin
aldırmadın
kimseyi dinlemedin
bir çift kanat oldun
açtın kendini bulutlara
ben duydum,
sen bir gece ağladın
sabaha doğru kendini ağlayarak dağladın
saçlarını ağarttın
anneni özledin
türkü barlarda ağladı
atılan her notaya
bir ulusal vurgundu trajedilerdeki adın
yetmedi kayalar, kum kaldın
kum kaldın ve yayıldın ayaklar altına
toz oldun… yağmur oldun
mermi oldun göğüslerde
ama yine de
hiçbir dağ sırtlamadı acılarını
alt tarafı,
kaşla-göz arasında bir aşktın
bende şaştım… izleğine düştüm
light aşklar zamanıydı
hijyenik arayışlar
sarıydı, sonbahardı yüzün kışın
ellerin durgundu… cafeler solgun
aşk da kirli çıkındı o zamanlar
sallansa, üç kişiden bir kişiye
ortalama, üç aşk düşüyordu
aşk da yarılıyordu
o sıralar,
ben görüyordum muhalif dudaklarını
sen öpüldün bir gece… titriyordun
söylediğin her sözü geri alıyordun durmadan
bütün aşkların sinir sistemi çöküyordu
sonra yeniden susuyordun
sesini içine çekerek
içine yenilerek ağlıyordun
içerin yangındı
ben oradaydım
gördüm
ben de yandım

05 EKİM 2001