Ben de Sana Yazılacak Şiir Kalmadı

Ben şair değilim,
Anlıyor musun?
Neden mi yazıyorum?
Öyle bir gittin ki!
Ya dağları yırtacaktım,
Bulutlar öksüz kalacaktı.
Ya ormanları yakacaktım,
Kuşlar yuvasız kalacaktı.
Ya şarkıları susturacaktım,
Sevdalar sessiz kalacaktı.
Ya da dünyayı durduracaktım,
Evren kıyamete kalkacaktı.
Ben öfkemi şiirlere kustum!
Sen gelirken de şiirler yazıyordum,
Sen severken de.
Sen gülerken de şiirler yazıyordum,
Sen ağlarken de.
Sen bendeyken de şiirler yazıyordum.
Şimdi sen gittin ya
Ben yine şiirler yazıyorum.
Ben şair değilim,
Anla ne olur!
Bana neyi bıraktıysan,
Onu yazdım sana.
Gelmeni sevdim,
Kalemim bayram etti.
Sevmeni sevdim,
Sevda açtı kâğıtlarım.
Gülmeni sevdim,
Sözcüklerim gülümsedi bahtıma.
Ağlamanı sevdim,
Hüzün yağdı mısralarıma.
Bende kalmanı sevdim,
Mahlasım sen oldu.
Gitmeni sevdim,
Ayrılık miras kaldı şiirlerime.
Ben şair değilim,
Anlayacak mısın?
Ne senden vazgeçebildim,
Ne de şiir yazmaktan.
Ne sana doyabildim,
Ne de şair olabildim.
Şimdilerde
Her şafakta,
Gölgene mendiller asıyorum,
Dağlara çıkıyorum,
Kuşlarla şarkılar söylüyorum.
Her gün batımı,
Şiirlerimle beraber,
Kıyametimi bekliyorum.
Ben şair değilim!
Ben de sana verilecek
Can kalmadı!
Ben de sana yazılacak
Şiir kalmadı!
Anla artık!
Önceleri sana yazıyordum
Velhasıl kendime yazıyorum.
Kendime…