Ben de Çocuğum.. Şiiri - İnsaf Caner

Yaşıtlarım,
Sımsıcak yatağında.
Anasının koynunda,baba güvencesinde.
Bense,buz gibi sokaklarda,
Titreyen soluklarda,kötülüklere gebe
Gecenin kucağında.
Belki bir lokma yemek,
Belki dostca kavrayan,
Yumuşacık kucağın,erişilmez hayalinde..
Beni aşağılama.
N'olur hor gözle bakma.
Yolda karşılaşınca,bana değecek diye
Elini tiksinerek çekme dostum ne olur..
Çünkü;
Ben de çocuğum,ben de bir geleceğim..
Yaşıtlarım,
Okulda hayatı öğreniyor (!)
Gelecek hazırlıyor imkansız görünse de.
Günümüz koşulunda.
Bense,sokakta ki okulda,
Acımasız da olsa,üç-beş kuruş da olsa
Kazanabilmek için,ayakta kalmak için
Bir savaş veriyorum..
Sizden farkım yok benim.
Çünkü,ben de çocuğum..
Elim yüzüm kapkara,
Su sabun görmüyorum.
Ama gönlüm ap aktır,kötülük bilmiyorum.
Beni, aşağılama,yardımın olmasa da,
Biraz sevgi ver bana..
Saçımı bir okşa gör gözümde ki ışığı..
Tut ki;
Bir kara yazgı..
Tut ki;
Hain bir tuzak.
Ve tut ki;
Bilgisizlik..
Ben de sizden biriyim.
Ben de bir geleceğim.
Ne kadar inkâr etsen,görmemezlikten gelsen,
Unuttuğun gerçeğim...