yürekler üşüdüğünde baharda
kuşlar kanat çırptığında
gölge kaybolduğunda umutta...
yer ile gök bir olduğunda
ölümün en yakın soluğunda
gözyaşı karıştığında aha...
zamana yemin edildiğinde
ve dualar değiştiğinde
yaşamaya dair hiçbirşeyin
kalmadığı zannedildiğinde...
ve en yakına en uzak olunduğu anda
beyaz en korkulan olduğunda
filizleri koparıldığında sevgilerin
ve ölüm düşlendiğinde her daim
yüreğime bir cemre düşse
haykırsa tüm cihana
ben daha ölmedim
ölmemeliyim...
sesi kesildiğinde bülbülün
yitirildiğinde anlamı gülün
ışıkları söndüğü vakit sevdaların
ve karanlık aydınlandığında
aydınlığın karardığında
tüketildiğinde esrarı hayatın
hikmetlere yüz çevrildiğinde
dost olunduğunda iblise
umuda dair türkülerin
bam telleri söküldüğünde
ve rahmana açılan eller kapandığında
tetiği çekildiğinde masumiyetin
ruhuna üflendiğinde boşvermişliğin
güneşe adım atsa ellerim
sessizliğin feryadıyla
ben daha ölmedim
ölmemeliyim...
Mücahit Yasir KINALI
16 Şubat 2002
6 Kasım 2004
........
Kayıt Tarihi : 27.11.2005 01:46:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mücahid Yasir Kınalı](https://www.antoloji.com/i/siir/2005/11/27/ben-daha-olmedim.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!