Ben çok mahcubum Şiiri - Salih Yıldız

Gözlerim dünyayı görüyor ama
Yâri göremiyor, ben çok mahcubum.
Bakar kör gibiyim çökmüş odama
Sevgi öremiyor, ben çok mahcubum…

Visale hasretim her gün artıyor
Fani dünya daim günah tartıyor
Kulağımı gel-gel sesi yırtıyor
Atım süremiyor, ben çok mahcubum…

Perdeler çekili meçhul menzilim
Mesuliyet yükler daha da ilim
Bekliyorum her an çalınır zilim
Hesap veremiyor, ben çok mahcubum…

Önümde iki yol uzanmış durur
Hayr ile buluşsam bulurum sürur
Nefis tarafına çeker kudurur
Rahmet deremiyor, ben çok mahcubum…

İhsan ağacına uzanmaz elim
Naçar dosta karşı büküldü belim
Herhalde korkudan tutuldu dilim
Hayra eremiyor, ben çok mahcubum…

Garibi toparlan ve kendine gel
Gazap küçük bir şey merhameti sel
Şefaati uz-ma şefkatli bir el
Ümit seremiyor, ben çok mahcubum…