Ben Çocukken Şiiri - İbrahim Kıbrıs

Ben çocukken
Güneş altında önce kısalan
Sonra uzayıp giden
Çocuk gölgemdi ilk saatim

Ve sonra gökyüzü oldu saatim
Güneş akrebiydi
Dağlar yelkovanı
Bu yüzden gökyüzü
Mavi kalsın isterdim hep

Yağmur yağarken hele
Gök gürültüsünün değil
Kıyametin seslerini duyardım
Ve korkmamak için kıyametin gelişinden
Değirmen taşlarının dönüşünü _anımsardım

En güzel hediyesiydi bana babamın
İki buçuk gün gitmesin diye
Üç buçuk liraya aldığı naylon çoraplar

Kitaplarla okulda tanıştım
Tek bildiğim
Annem işi
Keten bir torba içindeki
Babamın mushafıydı

Görünceye dek
Ne iş yaptığını
Okul tuvaletinde öğretmenimin
Boyunu posunu
Ayrımsamamıştım bile
Artık öğretmen olmak
O kadar önemli değildi
Ne meslek olursa yapardım büyüdüğümde

İlk hırsızlığım
Bir şiir kitabı çalmak olmuştu
Son hırsızlığım da gerekirse
Bir başka şiir kitabı için
Olsun varsın dı…

Zeytini dalından koparıp ısırdım
Muzu kabuğuyla yedim
Beşinci sınıftayken binmiştim
tik kez otobüse
-Parasız yatılılık sınavlarına giderken
Sevinçten katılmamak için
Dudaklarımı yiyordum içten içe
Ve Taşıtlar şiirini
İlk ben ezberlemiştim
Dördüncü sınıfta

Bizim kazanın Şekerce Niyazi' sinde
Elli gram reçel
Bir çeyrek ekmek
Otuz beş kuruştu o günler
Ve ben cumaları
Her yediğimde onu
Bira daha büyümüş görürdüm kendimi

Akçakoca gerişlerinde
Fındık bahçelerinden görmüştüm ilkin denizi
Köpük köpük dalgalarını
Kırkıma hazır kuzusu bol
Koyun sürüsü sanmış
Bahçe sahibinin sözlerine kanmıştım

On üçündeydim ilk test ettiğimde sesimi
Panayır çığırtkanları
Elli kuruşa mikrofonlarını kullandırıyorlardı

Şu karşı yaylada göç katar katar
Bir güzel sevdası ölümden beter
Niçin sesim çatal çataldı
Anlayamıyordum bir türlü
Ve o yıllarda ülkemde
Daha inceydi dokuları
Şarkıların türkülerin
Sözleri şiirden
Ezgileri yürektendi
Uyakları gülmüyor
Redifleri sırıtmıyordu
Her türkünün bir öyküsü
Her öykünün bir türküsü vardı

İlk para kazanmam
Şiir okumaktan olmuştu

Götürüp beni dedem
Köy odasına akşamları
Şiirler okuturdu ezbere
En büyüğü yirmi beş kuruşluktu bahşişlerimin
İlk ezberlediğim şiir
'Edirne'den Ardahan'a kadar
Benim güzel bir yurdum var'

İster savaş ister barış

Vermem ondan ben bir karış'

İlk sigaramı yolda bulmuştum
Yanmıştı yanacağı kadar
Kaç kez soludum içime bilmiyorum
Bildiğim tek şey
Kimselere söylemeden
Duman duman kusmamdı
Midem lodos yemiş denizler gibi üğrünürken
Karar vermiştim son sigaram olacaktı bu

Ve anlatılan kıyamet öyküleri
Yerli yersiz okunan dualar
Sürüklerdi beni kendi iklimlerine
Hep öte dünya ayarlı geçerdi çocukluğum
Ve ben bakakalırdım ardından

1999 Yazı-Bolu