Ben çocukken, hiç oyuncaklarım olmadı,
Her gece ağladım, gözyaşlarım kurumadı,
Çikolata, şeker yiyemedim, yoklukla savaştım,
Derdimi size söyleyemezdim, dermanı yoktur diye.
Ben çocukken, hiç parka gidemedim,
Atlı karıncayla dans edemedim,
Dönme dolaptan babama el sallayamadım,
Derdimi size söyleyemezdim, dermanı yoktur diye.
Bayramlarda yeni elbisem yoktu benim,
Kırmızı pabuç rüyalarımdan hiç çıkmazdı benim,
Beyaz ponponlu çorap hayalimdeydi benim,
Derdimi size söyleyemezdim, dermanı yoktur diye.
Gözlerim annemde babamdaydı her sabah,
Okula giderken harçlık var mıydı bu sabah?
Boynum büküldü gazoz alamadım yine bu sabah,
Derdimi size söyleyemezdim, dermanı yoktur diye.
Okumayı çok sevdim, çalışkan öğrenciydim,
Üniversiteyi okudum, tüm zorlukları yendim,
Umudumla yaşadım, çocuklarla kaynaştım,
Derdimi sizinle paylaştım, sevginizle tanıştım!
(03.03.2007 İnegöl)
Ayşe MemişKayıt Tarihi : 3.3.2007 13:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiir benim çocukluğumdur. Çocukken yaşadıklarımı sizlerle paylaşmek istedim. Oysa şimdi Bir Anaokulunda çocuklara öğretmenlik yapıyorum. Onlarla çok mutluyum. Saygılarımla,
TÜM YORUMLAR (2)