Ben Çocukken Şiiri - Celal Bahar

Çocukken annem onu ne kadar sevdiğimi sorardı.
Açardım kollarımı bu kadar derdim dünya onun olurdu.
Şimdi sen seni ne kadar sevdiğimi soruyorsun.
Yüreğim kadar diyorum beğenmiyorsun.
Oysa yüreğim kollarımdan çok daha büyük bilmiyorsun...

Çocukken her şeye küserdim, annem gönlümü alırdı.
Gözümden tek damla yaş süzülse, kollarıyla sarardı.
Şimdi sen küstüğümde nedenini dahi sormuyorsun.
Bugün küstü ama yarın nasıl olsa gelir diyorsun.
Oysa her gelişimde az daha eksiliyorum bilmiyorsun...

Çocukken çok kıskançtım, annem bana farklısın derdi.
Herkesi önemserdi ama beni daha bir başka severdi.
Şimdi sen kıskanıyorum diye sürekli kızıyorsun.
Beni geri kafalı, tutucu olmakla suçluyorsun.
Sana bakan her göz,
Yüreğimi kanatıyor bilmiyorsun...