Dünya
Çemberimden hızlı döndü.
Yıllar
Telden arabamı gerilerde bıraktı.
Ben büyüdüm
Hem de
Kocaman adam oldum
Anne! ...
Yamalı kısa pantolonu
Hep düşen,
Uçurtması tellere takılan
O sümüklü
O cılız çocuk yok artık.
Ben büyüdüm...
Büyüdüm ben anne...!
Şimdi:
Öyle geniş ki omuzlarım
Dünyanın yükünü taşıyabiliyorum.
Öyle büyük ki yüreğim
Tüm çileleri çekebiliyorum.
Öyle uzun ki kollarım
Boşlukları sarabiliyorum.
Ve...
Öyle hızlı ki adımlarım
Mutsuzluğa koşabiliyorum...
Ben büyüdüm
Büyüdüm ben anne!
Kayıt Tarihi : 8.2.2006 09:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hala geriye dönüp annesine sesleniyorsa büyüdüm diye insan, bilirim ki içindeki büyümeyen çocuk annesinin dizlerine uykuların en derinine ve en huzurlusuna dalmak istiyordur... Anlamlıydı kutlarım saygılar....
Ellerinize sağılık.
sevgiye şevkate yardıma muhtaç evlat şiiriniz
beni çok etkiledi hüzünlendim okadar doğru sözlerki
öyle hızlıki adımlarım
mutsuzluğa koşabiliyorum.
yorumu aşmış bir şiir yüreğinize sağlık şiirinizi
listeme alıyorum saygılarımla
Tebrikler Tam puan Zerrin TAYFUR
TÜM YORUMLAR (17)