Ben Bu Savaştan Kendimi Kurtardım

Susarak büyüttüğüm her cümle,
Boğazımda paslı bir zincir gibi durdu.
Konuşmadım, çünkü duvarlara çarpmaktan yoruldum.
Bir kalbin önünde eğilmekten değil,
Kendi yok sayılışıma alışmaktan korktum.
Sen sandın ki, kalmam, kabul etmekti.
Oysa kalmak, en büyük direnişimdi.
Yok sayıldım. Görmezden gelindim.
Ama ben sustuğum her anı,
Kendime bir duvar örerek geçtim.
Ve şimdi söylüyorum:
Ben bu savaştan seni değil, Kendimi çıkardım.
Seninle kalmak, kendimden vazgeçmekti.
Ben seni değil kendimi seçtim.
Artık ihtiyacım yok.
Söylediğin hiçbir söze, vermediğin hiçbir sevgiye.
Ben, o eksik bırakıldığım yerlerden,
Kendime yürümeyi öğrendim.
Geri dönmeyeceğim.
Yalnızlıkla korkutamazsın beni artık.
Ben o yalnızlığı kendime yuva yaptım.
Ve bak, savaştan çıkmadım,
Yeniden doğdum.