Ben Böyleyim Şiiri - Tamer Arabacı

İçimde nedensiz ağlamak var,
Melankoliğim bu sabah.
Bilinçaltımda bunca zaman biriken acılar,
Dolduysa demek.
Bazılarında hayat kaybetmeye yarar,
Gördüğüm birse çektiğim bin ah!
Ve ilk defa içimde sahipsiz ağlamaklar.

Duygularımla ben insanım.
Sevmelere muhtaç bir yanım.
Olmasa da bugün
Uğruna yazacak bir kadınım,
Yaşanmışlıklarımla varım.
Zira gözyaşlarımla da olsa insanım.

Bugün erkek olmanın da üzerinde
Sıradan bir gönlü yaralıyım.
Söylenecek şarkısı kalmayan,
Artık yürüyecek yolu olmayan,
Huzuru anılarda arayan,
Kapanmak üzere bir sayfayım.
Unutulan,
Bırakılan,
Susturulan,
Ezgisi hüzün eski bir şarkıyım.

Yutkunamadığım gerçekler ile
Doyamadığım yarım kalmışlıklar.
Dedim ya!
Melankoliğim bu sabah,
Gözlerimde nem nefesim yanar.
İçimde öylesine gri bir ağlamak var.
Belki yazdığım, son şiirim,
Yadıma düşen son hayalim.
Umut diye bir şey yok.
Olmayan umudun tesellisi hiç yok.
Hasretiyle yaşlanmak ne zor,
Ayrılığı yaşadık biz,
Hoş gelmiş sefa gelmiş Azrail
Bu saatten sonra ölüm ne yazar.

Biliyorum,
İç karatıyor sözlerim.
Gerçek bu ama,
Yaşadıklarımı inkar mı edeyim?
Saman alevi gülümsemelerim,
Sonu belli beklentilerim,
İnşallahlarım, belkilerim.
Umut etmek güzeldi.
Hepsi o kadar.
Kimsenin merhametine muhtaç değilim.
Ve acılarımı dediğim için
Ezik hiç değilim.
Sadece insan olmakla mükellefim.
Hissetiğim için,
Hislerimi dile getirdiğim için,
Gönül gözümle gördüğüm için
Hele hele ağladığım için
Kimseden özür dileyecek değilim
Neyleyim.
Ben de böyleyim.