Ben Böyleyim Şiiri - Kürşat Gülbil

Dayanamadım, son demine geldi hayatım,
Sonunu bilemediğim bir yola çıkıyorum.
Yarenim derdim;dertle yoğurduğum kederim,
Namerdin karşısında mertim,
Hep mi acı çekmek,benim kaderim?

Ellerim soğuk, ısınmıyor bedenim,
Yüzümde zamansız,masum çizgilerim
Kaybolmuş gülen yüzüm,yüzüm hep asıktır benim.
Nedensizim, bunlar benim eserim.

Tek duyduğum sessizlik!...
Boşuna konuşmayın!
Konuşupta kendinizi tüketmeyin,duymuyorum!
Kulaklarım duymaz benim!
Dilsizim!
Suskunum!
Vurgun yedim solumdan,
Durgunum!..
Dokunsalar hissetmez ellerim,
Yokluktan görmez gözlerim,
Gerçeğin beni görmesini beklerim.
Nedensizim, işte ben böyleyim.

Ben adamın arkasından değil!
Yüzüne karşı konuşurum!
Adalet ise eğer bu,bu oyunda yokum!
Boş laflara karnı tokum...
Bir serçe gibi kırılmış kanadım kolum!
Dümenim kırılmış gemiyim kaybolmuş yolum.
Nedensizim işte ;ben buyum...

vakit bu geldi çattı
sizi daha fazla bekletmeyeyim,
Bu şiir burda biterken
hepinize veda ederim
naparsınız ben böyleyim...

04.04.2017