Ben Biraz Garibim Şiiri - Murat Karacuban

bakmayın bana öyle
ben biraz garibim
gülerim öfkelenecek yerde
basiretsiz duyguları barındırmam
ne minet ederim ne de boyun eğerim
nasıl olacaksa oluruna
nerde nasıl kopacaksa anına bırakırım

ben biraz garibim

yıldızları saymaya günden başlarım
yalnızlığı kalabalık birlikteliğe yeğlerim
solmuş güz yapraklarından demet demet çiçekler yaparım

asi sulara tersten dalarım
rotasız pusulasız denizlere tek gölgemle açılırım
zemheride damda yatar
kızgın güneşte yün kazak giyerim

ben biraz garibim

tüm deli denilenleri ben akılı sayarım
aklım çok diyene güler geçerim
karanlık gecelerde ava çıkarım
ay ışığında silüet vururum
yılda bir kez yıkanırım o da nisan yağmurlarıylan

gariplik benim garipliğimdir
balı tuzlayarak
şekeri biberleyerek yerim
hiç umurumda değil bana deli diyen aklı çoklar

seher vakti göklerden en parlak yıldızları sorarım
kılavuzu karga olanın burunlarının sürtüğü bokları hatırlatırım
kimseden korkum yok
zira kimseden bir beklentim de yok
aşkı meşk yaşar
derin yolculuklara çıkarım ufkumlan
basmamak için gölgeme
gittiğim yerlere yalnız giderim