Ben Bir Yaprağım Şiiri - Özlem Erden

Yapraklar dallarda olsalar bile sürünmeyi bilirler,

Çünkü aşık oldukları rüzgarların peşine düşerler,

Öyle çok severler ki onlar için dalından düşerler,

Sararıp, solarlar ama yine de asla terk etmezler,

Ölünceye kadar kalplerinin sürükledikleri yollarda can çekişirler,

Rüzgârlar zalimdirler, sevilmenin sarhoşluğu içinde sevmeye fırsat bulamazlar

Canları nasıl isterlerse, oraya eserler,

Gittikleri her yerde gözüne kestirdikleri yaprağı kendilerine bağlarlar,

Peşine düşürene kadar serin serin, aşkla iltifatlar etraflarını sararlar,

Yeşilliklerine, kokularına, canlılıklarına ilk bakışta hayran kalırlar,

Sonra sıkılırlar, sıkılınca gitmek isterler, gideceklerini söylerler, hala umut verirler yapraklara,

Gel benimle, hayal edemeyeceğin yerlere götüreceğim seni derler ve inandırırlar,

Sonra birden istediklerini almanın sevinciyle, hoşnutluğuyla delice eserler,

Estikçe yaprakların canı yanar, ilgisizce yalnızlığa düşerler,

Düştükleri her yerde acıların peşinde sürüklenerek, yara bere içinde kalırlar

Artık terk ettikleri ne dalları vardır ne de uğruna canlarından vazgeçtikleri sevgilileri,

Ayaklar altında ölüme terk edilirler, acımasızca çiğnenirler,

Sonra kendilerine baktıkça hem cinslerinden utanan bir rüzgar çıkar karşılarına,

Canı yanar, çünkü kıyamadıkları sevgilileri ölmek üzereler,

Daha da acıtmamak için hafifçe esmeye başlar,

Yavaş yavaş yerden kaldırıp, acılarına son vermek adına uzaklaştırır ordan.

Belki bir başka baharda dalından düşmeden önce, kaybetmekten korktuğu için söylemediği sevgisini, zalim hem cinslerinden önce söylemeyi öğrenecektir böylece.

Yapraklar canlıdır, heyecanlıdır, güzellikleriyle, kokularıyla baş döndürücüdür,

Severler, sevince ölüme gidecek kadar bağlanırlar, sürüklenirler ve ölürler.

Rüzgarlar anlıktır, serin eserek gönüllere taht kurarlar,gerçek yüzünü ancak kendilerine bağladıktan sonra belli ederler, o zaman vicdansız olurlar, umursamazlar, bencillikleri ve sıkılganlıklarıyla hayatlarına bile mal olurlar, öldürdükleri zaman sadece uzaklaşmayı bilirler.

Ben bir yaprağım, baharla geldim.

Sen ise bir rüzgarsın, baharıma geldin…

Hoş geldin sevgili, yüreğimde bir alev var sanki,

Seninle serinler, seninle ölüme bile gelirim,

Yeter ki incitmeden yüreğinle sev beni…