Adını bile duymadığım
Küçücük bir köydü
Tayinimin çıktığı yer
Sürgün diye düşünmüştüm
Bütün yol boyunca
Ve...
Düşünce karmaşamda kaybolmuş
Geç vakit ulaşmıştım
Görev yapacağım köye
Hiç düşünmemiştim
Yüreğimdeki karabasanların
Doğan günle biteceğini
Yerinde umutların yeşereceğini
Cennetti sürgün yerim
Sıcacık yürekler vardı
Gözlerde umut vardı
En önemlisi sevgi vardı
Okul yoktu, sıra yoktu,
Tahta, tebeşir yoktu
Ama...
O güzel insanlar vardı
Heyecanla atıyordu yürekleri
Miniklerimin, yavrularımın
Hepsinde öğrenme hevesi
Hepsinde okuma sevgisi
Geldiğim gün onlar korkuyordu
İmkansızlıkların beni kaçıracağından
Şimdi ben korkuyorum
Cennetimden ayrılmaktan
Çünkü ben bir öğretmenim
Çocuklarım her şeyim
Bu şiir Deli Mavi Sevdalar Grubunun 'OKUMAK veOKUTMAK' adlı şiir yarışması için yazılmıştır.
Feride Ömür
Kayıt Tarihi : 19.10.2005 19:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yazan ve yazdıran yürekleri kutlarım.
Sevgimle
TÜM YORUMLAR (47)