Ben Bir Öğretmenim Şiiri - Mehmet Cıngır

Ben bir sanatkârım;
Rabbim balçıktan yarattı çamurunu,
Hammadde olarak koydu önüme hamurunu.
Yaratılışına uygun şekillendirir,
Gözetirim onurunu...

Sabah erkenden atölyeme girince,
İşlerim hammaddemi ince ince...
Atarım fazlalıklarını,tamamlarım eksiklerini;
Mutlu olurum gözleri gözlerime değince!

Ben bir ressamım;
Benim,incinen her yürekte eriyen âh!
Beyaz yüreklere hücum ediyor siyah.
Eğer döndüremezsem siyahı beyaza,
İşte o zaman çalar tehlike çanları, eyvah!

Ben çizerim yüreklerine sevginin resmini,
Uyumlu hale getiririm ruhuyla cismini.
En güzel rengiyle çıkarırım dünya pazarına;
Hatırlar beni,duyan ismini...

Ben bir bahçıvanım;
Girince bahçeme mum olurum ben,
Benim,bu bahçeye sevgisini veren...
Sevgi suyuyla sularım çiçeklerimi;
Solarsa biri,ben olurum yüreği eriyen.

Ben yetiştiririm çiçeklerin en hasını,
Giydiririm gönlümün en güzel libasını.
Yağsa da yüreğime sağnak sağnak cefa,
Hissettirmem onlara gönlümün yasını.

Ben bir öğretmenim;
Benden alır yüzünün aydınlığını,
Ben öğretirim ona insanlığını...
Ben kovarım aydınlığa direnen
İçinin karanlığını...

Olurum onlara hem ana hem baba,
Davransa da bazıları saygısız ve kaba,
Ayırmam asla hiçbirini diğerinden;
Katarım farklılıklarını ayrı ayrı hesaba...

Tek arzum öğrencilerimin iyi insan olmaları...
İstemem ne bir ücret ne de başka bir şey,
Velhasıl kelam,
Verirlerse bir çiçek alırım, bir de selam...