Ben bir kadın tanıdım Şiiri - Zeynep Nazar

Ben bir kadın tanıdım
Yalnız olduğunu bilmeden yapayalnız
İlk başta ürkek,toy ama daıma saygılı
Ben bir kadın tanıdım
Gurbetle nikah kıymış,yemeği hasret kokan.
Yetiştiği o nazik ellere inat,
Buz gibi soğuk,karanlık bir evde,
İki çalı çırpıyla yuvasını ısıtan.
Bekler ki ne zaman nazlı, ak sakallı tepeler,
Adamını gönderecek diye.
Ben bir kadın tanıdım
Ortalık alev topuna dönüşürken
Herkes yerde yatark
en,kafasını hafifçe kaldırıp,
Perdenin arasından hala onu seçmeye çalışan
Ben bir kadın tanıdım
Dağda mekan tutup,orayı çocuklarına şehir belleten
Çocuklarının babası; okulda,hastanede,doğumgününde.
Ben bir kadın tanıdım yalnız yapayalnız
Bu vatanın bölünmez en büyük,en soylu ailasinden
O tez gelen korkunç haberde başı dimdik,yüreği sabır dolu.
Ben bir kadın tanıdım
Gece lambasının o loş ışığında,iki yavru ile bir yatakta.
Ben bir kadın tanıdım...