Aslında bende;sen gibi bir insandım.
Ama ben seni;inanki bir insan sandım.
Sen her sözün,herşeyinle,önemliydin,
Yanılmışım kanılmışım.Yazık inanmıştım.
Sen nesin,kendini ne sanırsın söylermisin,
Sen seven için,can verir söyle gidermisin?
Sen sadece ukala ve şımarık değil,
Başı kaf dağında gezen,İyide bir gerzeksin.
Beni anlıyorsun.Anlamasanda,anlayacaksın,
Gün gelecek,bunları bilecek,alışacaksın.
İşte o an belki de ben olmayacağım,
Arayacak,soracak.Ama asla bulamayacaksın.
Ne güzeldi aslında,geçen o güzel günlerin,
Konuşarak anlaştığımız anlam yüklü sözlerin,
Bak işte bitti.Sona erdi,sayende yok oldu,
Yinede sen mutlu ol.Hep gülsün o GÖZLERİN...
Dedim ya!!!
Aslında;bende sen gibi bir insandım,
Ama ben seni:İNANKİ BİR İNSAN SANDIM!!!!!!!
Kayıt Tarihi : 2.7.2001 04:10:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!