Bağlama elimi kolumu
Çekip gitmelerin sitem gibi
Sen gidiyorsun
Aklım seninle gidiyor
Yüreğime bir ateş düşüyor
Mesafeler uzadıkça çıldırıyorum
Aklım kalbimle savaş ediyor
Mağlubu ruhum oluyor
Ne olur gitme
Sen gidiyorsun benim aklım gidiyor...
Yüreğimdeki yangını söndürmeye çalışırken saçmalıyorsam
Her gün seni görmek umuduyla gökyüzüne bakıyorsam
Deli divane mecnun geziniyorsam
Yarınlardan umutsuz
Her anımda ölümü özlüyorsam
Vuslatın ahirete kalmasındandır gülüm....
Öyle Bir derde düştüm ki
Çıyanlara sevmeyi öğretti
Akrebe yılana merhameti öğretti
Şimdi sen timsah gözyaşlarınla seviyorum desen
Biliyorum ki öleceğim
Biliyorum ki diri diri bin parçaya bölüneceğim
Yine de inanırım sana
Çünkü ihanet bilmem
Çünkü sadakatsizlik vefasızlık bilmem
Sevda gözümü kör eylemişse suç benim mi
Ben bildiğim gibi seviyorum
Sen sevmeyi biliyor musun
Onu da ben bilmiyorum...
Denizde susuzluk çekmek gibiydi seni sevmek
Her yanım şu ama bir damla içemiyorum
Bense sevda doluyum aşk doluyum
Bir damla sevdayı tadamıyorum...
Farzet ki ölüyorum
Farzet ki son günüm
Ellerimden tut
Çek beni kendine
Öyle Bir sarıl ki sımsıkı
Nefes nefes çekeyim seni içime
Yarının var mı biliyor musun
Neden h
ala bu inat
Ölünce mi seveceksin
Mutluluktan gözyaşı dökmek varken
Ölünce arkamdan ağlamaktaki inadın neden...
©
30 Aralık 2024
08:02
Seyit Burhaneddin Kekeç
Kayıt Tarihi : 7.1.2024 04:29:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!