Ben Beni Şiiri - Mehmet Yücel

Anlatmak istesem tutulur dilim,
İlmek ilmek çözemedim ben beni,
Oysa bulandıkça akan bir selim.
Damla kadar sezemedim ben beni.

Kazma ile öbek öbek kazdılar.
Kalem aldı bir cahile yazdılar.
Acı oldu dağlarıma sızdılar.
Mevsimim kış, gezemedim ben beni.

Söylerim söylerim anlamaz kimse,
Kulaklar kapalı aykırı sese,
Duygular büründü dumana sise,
Özüm soldu, özemedim ben beni.

Zaman geçer yalan olur yaşamlar,
Dost ararım heryanımda düşmanlar,
Ressam etti efkar ile akşamlar.
Resimleyip çizemedim ben beni.

Binlerce yıl ile çıka gelindi.
Kim ne halde ise her hal bilindi.
Umutlarım yüz yerinden delindi.
Kalbur oldum süzemedim ben beni.

Yücel girdaplarda esip duruyor,
İnsan akmıyor hep, birgün kuruyor.
Dağılmak insanı içten vuruyor.
Bir hizaya dizemedim ben beni