Ben Bende Yalnızlığımda Çoğalıyorum… Den ...

Mustafa Yılmaz 4
765

ŞİİR


17

TAKİPÇİ

Yılgın umutların başıbozuk sevdalarından kalma bu sarhoş adımlarla parlayan kırık ışık pırıltıları…
Kumsaldaki balık pullarından yansıyan çapraşık ışık karışıklıkları bedenimde izler bırakırcasına kopuşuyor…

Ben bende yalnızlığımda çoğalıyorum…

Umurumda değil kalabalıklar… Her kalabalık oluşumda parçalarım koptu bedenimden…
Her kalabalığım bir sevgide çoğaldı… Gün geldi, yalnız tek başa, tek kişi olarak su içer oldum…

Tamamını Oku

Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta