Yılgın umutların başıbozuk sevdalarından kalma bu sarhoş adımlarla parlayan kırık ışık pırıltıları…
Kumsaldaki balık pullarından yansıyan çapraşık ışık karışıklıkları bedenimde izler bırakırcasına kopuşuyor…
Ben bende yalnızlığımda çoğalıyorum…
Umurumda değil kalabalıklar… Her kalabalık oluşumda parçalarım koptu bedenimden…
Her kalabalığım bir sevgide çoğaldı… Gün geldi, yalnız tek başa, tek kişi olarak su içer oldum…
içimde bir merak
öyle bir merakki
ölümümden bir ay sonra
bir güncük yaşamak
ve
dostu düşmanı
Devamını Oku
öyle bir merakki
ölümümden bir ay sonra
bir güncük yaşamak
ve
dostu düşmanı




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta