Kalbimi geçici bir heves uğruna birine kaptırdım,
Pişman oldum,
Aldım, yerine koydum
Ve tekrar çalmasın diye
En derine kaçtım.
Sevgimi beni sevenlerde unuttum.
Utandım gidemedim
Bıraktım öylece kaldı...
Yaşadım, yaşlandım,
Unuttum, unutuldum
Kaybolan ve kaybolmakta olan sevincim yerine
Yenisini koydum.
Umut oldum, umutlandım
Her geçen gün umudumla var oldum
Ya da yok oldum, kayboldum...
Karanlığa gömüldüğüm zaman
Bir ışık yarattım
Ve o ışıkla güneş oldum, doğdum.
Ümidimi yitirmeye başladığım anlarda
Hüznümü sevince boğdum,
Çoğaldım, çoğaldım ben oldum.
Kayıt Tarihi : 15.9.2014 22:20:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Aslı Nur Dönmez](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/09/15/ben-ben-oldum-3.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!