Ben Bana Geçkalıyorum Şiiri - Müjde Işıklar

Aşkınla yaşlanmayı ne çok isterdim.
Şimşekler çakıyor,
Yorgunluk bedenimde değil yüreğimde.
Çat kapı esiyor rüzgar...
Aynı senin ayrılığın gibi gelir yani sen gibi zamansız.
İçim üşüyor!
Çağresiz kalıyorum ona...
Ellerim artık soğuğa tahammül edemiyor.
Çağresizlik umut kadar derinleşiyor içimde.
Bir kere dönüp bakmadığın zaman geri çekiliyor yüzümden.
Ama intikam alıyor.
Nasıl mı anladın dersen,aynadaki kişiyi tanımıyorum.
Her karanlıkta ürperiyorum.
Sığınacak tek bir söz bulamıyorum.
Boş bir oda bekleyen müşteri gibi sukunete sığınıyorum.
Neden onca ev varken etrafta,
Bilmediğimiz yeni bir oda peşinde koşuyoruz?
Yüceliyorum belki başkalarının kafasında.
Anlamlı varlığım o duyguyu herkese sunuyor.
Ben bana boşluk sunuyorum.
Ben,altınla dolu bir sandığın anahtarını kendimden esirgiyorum.
Yani ben bana bile geçkalıyorum.