Ben babamı hiç tanımadım
Hiç görmedim, hiç öpmedim
Kokusuna uyuyup doya doya baba diyemedim
Her babalar gününde ıssız sokaklarda gezer
Issız kaldırımlarda dolaşırdım
Her bayramda babamın yerine
Bakkal ALİ amcanın elini öperdim
Ben babamı hiç tanımadım
Hiç elini tutmadım, onunla parka gidip
Sahilde çekirdek yemedim
Babasıyla gördüğüm arkadaşlarıma hep imrenirdim
Baba sevgim baba özlemim içimde büyürken
Küçücük yüreğimin gözyaşları gözlerimden akardı
Ben babamı hiç tanımadım
Bir gün anneme sordum;
Benim babam KİM, NEREDE
NEDEN bizimle değil
NEDEN yanımızda yok
NEDEN bir fotoğrafı yok
NEDEN hiç bizi aramıyor.
Annem titreyerek şöyle cevap verdi
Belki bizi arıyor da biz uzaktayız
Beklide bize ulaşmaya çalışıyor.
Bizimle birlikte olmak istiyor.
Küçük yüreğimle hissettim annemde babamın nerde olduğunu bilmiyordu
Çünkü ağlayarak gözlerinden yaş gelerek konuştu
Ben babamı hiç ama hiç tanımadım
Babası ile birlikte olanlara bir ömür MUTLULUKLAR DİLERİM…
Döne YıldırımKayıt Tarihi : 13.5.2011 11:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İstemeden de ve zor da olsa bu sünneti yaşamışsınız evlad..dualarla.
İşte benim aynen öyle oldu .Çok tesadüfi okuduğum bu dizelerde yüreğim acıdı... ve şu an sözün bittiği yerdeyim sanırım.
Sevgiler şiir dostu
TÜM YORUMLAR (5)