Ben,
Bir pınarım;
Çölde kalmışlara, çalışıp tarlasında susamışlara…
İçene şifayım; derman arayan umarsızlara…
Önüne çıkanı sürüp götüren bir sel ASLA! ..
Bir yağmurum;
Çatlamış topraklara, kuruyup “su” diye el açan dallara,
Boynu bükük, solgun yapraklara.
Varlığı sonlandıran bir tufan ASLA! ...
Bir gölgeyim;
Çalışıp didinen, gün altında kavrulan insana,
Uzun yolların yolcusuna bir gölgeyim.
Aydınlıklar yok eden, bitiren bir zulmet ASLA! ...
Bir Mevlâna’yım;
“Gel! ... Kim olursan ol gel! .” Diyen,
döne döne semaya yükselen.
Doğrudan, haktan dönen ASLA! ..
Bir anneyim;
Dünyanın tüm çocuklarını kendi çocukları bilen,
Bir öğretmenim;
Dünyanın tüm çiçeklerini kucaklayan, kokularında hayat bulan,
Ve ben bir İNSANIM; insanlığını bilen, bilenlerle bir olan,
İnsanlığını unutan, insanlığından utanan ASLA! ...
Kayıt Tarihi : 6.10.2006 01:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
2004 yılında bir öğretmenler gününde çok duygulanmıştım. O gün hissettiklerimi yazıya dökmek istedim.Baktım bu şiir çıkmış ortaya...
İnsanlığını unutan, insanlığından utanan ASLA! ...
güzel şiirinizi ve yüreğinizi kutluyorum...
Evet ben bir insanım her şeyden önce.
Güzel şiirinizi ve yüreğinizi tebrik ediyorum.
Sağlıcakla kalınız.
İnsanlığını unutan, insanlığından utanan ASLA! ...
Ellerine sağlık tebrikler güzel yüreğe...
TÜM YORUMLAR (7)