Dünya büyüktü eskiden,
Denizinde, dağında, kaybolur giderdim,
Bazen de umutsuzluğa kapılır,
Sigaramla yılları yarıştırırdım.
Dünya büyüktü.
Dünya büyüktü; çünkü sen daha yoktun yüreğimde,
Sonra seni tanıdım,
Ve çok şey öğrendim senden,
Mesela; bitmez gecelerin, bir telefon görüşmesi kadar kısa olduğunu.
Sonra özlemeyi öğrendim
Galiba en çok da geceleri özledim.
Sesini duyduğum, yüzünü gördüğüm geceleri…
Gelmediğin zamanlarda da, beklemeyi.
Beklemenin ne zor olduğunu öğrendim.
Sensiz gecelerin sessizliği, o kadar daralttı ki dünyamı,
Dünyanın, o kadar da büyük olmadığını öğrendim.
Sevdan boyumu aşınca, hasretin örünce bedenimi.
Ve gittiğin gece…
Ağlamayı öğrendim.
Evet birde esaret.
Hani şu şiirlerde, şarkılarda, aşk diye tarifi yapılan.
Ben esareti….
Ben esareti, kömür gözlerinde sürgündeyken öğrendim.
Kayıt Tarihi : 29.8.2008 16:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
MÜKEMMEL bir anlatım ve şiire yakışan bir final. Tebrikler. Severek okudum. Gönül sayfamdan 10
Evet birde esaret.
Hani şu şiirlerde, şarkılarda, aşk diye tarifi yapılan.
Ben esareti….
Ben esareti, kömür gözlerinde sürgündeyken öğrendim.
Bitimsiz sevgilerimle...
Âlimoğlu
TÜM YORUMLAR (12)