Ben aşkı artık yalnız yaşıyorum…

Yeni yeni şeylere alışıyorum.
Bahsettiğin yalnızlıkla şimdilerde tanışıyorum…
Ağlayarak veda ettiğin o yolun kenarında,
Bu ikinci açışı mor deve dikenlerinin…
Utanmadan geçiyor önümden,
Ömrüme kıymık olan, doğru bildiğim yanlışlar…
Üzüntülerimin bana attığı ince kesiklerden, bitkinim.
Göz kapaklarıma oturdu yine tüm ağırlığıyla pişmanlıklarım…
Uzayan gölgeler bile ağır geliyor hırpalanmış yüreğime…
Çözülmüşlüğümün içinde,
Gerçeği gibi ısıtmıyor anılarımdaki gülücüklerinin sıcağı…
Sana kızıp da küstüğüm tüm anılarla, yeniden barışıyorum…
Ben aşkı artık yalnız yaşıyorum…