İnsanlardan uzaklaşmıyor muşum meğerse,
Allah'a yakınlaşıyor muşum.
Bir var bir yok muşum,
aşka kul olmuşum...
Ben derken kaybol muşum,
sen derken kül olmuşum.
Allah diye yok olmuşum,
ona feda olmuşum...
Bir tövbeye kurtulmuşum,
böyle aşka vurgun muşum,
söyle çok mu sevmişim?
Az bile etmişim!
Ömrü aşka vermişim,
gülü dikensiz sevmişim,
diken bize selam dermiş,
biz kıymet bilmemiş,
hep oyalanmış hep kanmış,
gül varsa dikeniyle var;
hak imiş bu bilmişiz...
Kayıt Tarihi : 4.2.2013 15:19:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Serdar Arı](https://www.antoloji.com/i/siir/2013/02/04/ben-ask-olmusum.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!