Ben artık sormam seni,
ne gittiğin yolları
ne döndüğün düşleri.
İçimde sustu adın
anladım:
bazı sorular cevapsız kalınca
insan unutuyor.
Kalbim,
bir zamanlar adımlarına evdi,
şimdi
kilitli bir oda belki
ama huzurlu.
Çünkü yokluğun,
yokluğum kadar yakmıyor artık.
Bir izdin sadece,
geçip giden bir gölge.
Ben güneşe döndüm yüzümü,
ve karanlık,
ardımda kalmayı kabul etti sonunda.
Sormam seni artık,
çünkü öğrenmem gerekeni
çoktan öğrendim:
Her vedanın içinde
bir "iyi ki" saklıdır
ve bazen…
en büyük sevinç,
artık özlememektir seni.
S.GÖL
Kayıt Tarihi : 29.7.2025 18:46:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!