içimde bir çocuk var, sesi kısık
yıllarca susturdum, şimdi toprağa basık
adam olmak diyorum her aynaya baktığımda
kırık bir geçmiş var elimde – tutsa da
herkes gibi olmak... ne kolay tuzak
bir kalıba gir, sus, unut, yaşa susarak
ama ben geceyi sorgulayanlardanım
kendime benzemeyen benlerden bıkanlardanım
yürürken düşünen, uyurken uyanık
hayallerime zincir vuramam artık
bir fark yaratmalı bu acı, bu sancı
gölgemi geçmeli bu başkaldıran hıncı
çocukluk bitti belki ama izleri kaldı
her susuşum bir çığlıkla yandı
ben artık sıradan olmam
ben artık kendime bile sığmam
gözümde dünya değil, gökyüzü var
adım her hatırlanışta yankı bırakır yar
farklıyım çünkü ruhum yanıyor
ben susunca bile içim haykırıyor
herkesin olmak istediği kişi mi?
ben kendi hikâyemde kahramanım, hepsi bu
bir adım atarım, dağlar titrer
çünkü ben sıradanlığı çoktan bitirdim, yeter
Ahmet Hakan Gözcü
Kayıt Tarihi : 16.6.2025 21:49:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İçimde yaşayan çocuğu öldürmek için çaba sarf ettiğim dönemdeyim aklıma da bu sözler düştü böyle bir şiir yazdım icabında
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!