günün birinde kasırga uğrarsa
evime
bedenime
kaptanı olurum çocuklarımın
yıpranmışlığın ortasında yol olurum
koca koca gemiler geçmez burdan
herkesin kendine yeter ümitsizliği
çocuklar uslu durun
karşı adaya geçireceğim sizi
hayır
aklımı yitirmedim
hayır
siz yitirdiniz onu
size bir şey soracağım
siz hiç anne oldunuz mu
hişş hişş
çocuklarım
pişş pişş uyuyun
uyuyun ve unutun
ben sizi kurtarırım
.z
Zeynep KaracaaKayıt Tarihi : 3.3.2021 22:14:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Zeynep Karacaa](https://www.antoloji.com/i/siir/2021/03/03/ben-anneyim-20.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!