Ben annemi hiç sevmedim
çünkü hiç yoktu o, yaşamamıştı
püsküllü mısır darısıydı saçları
gözleri göğ mavisi...
İçimi titretirdi annemin bakışları
dilimden hiç düşürmezdim adını
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
şiir çok anlamlıydı hocam kutluyorum sizi saygımla
Annem beni de hiç öpmedi ama,
gençliğimde bana öğütler verdi
'Namuslu ol, dürst ol' diye.
Ahmet Ayaz
SAYIN ŞAİRİM,çok duygulu içim ürperdi ve göz yaşlarımı tutamadım,benim annem vardı ama onun 25 mayıs 2005 kaybettim.annesizlik çok acı varlığında tek sığınacak limanımdı,yokluğunda hala o limana sığınıyorum.
Ben annemi hayal meyal düşlerim
Sanki uzak, çok uzak denizlerden
yapılmış puslu bir cam vardı aramızda
Öperdi beni bağrına basıp
Aşabilseydi o denizleri
O yüzden öğrenemedim
Nasıl bir şeydir annelerin öpüşleri.
Annem beni hiç öpmedi.
SAYGILARIMLA
MÜNEVVER DÜVER
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta