Ben Şiiri - Özlem Torkul Tekan

Sonbahar çocuğuyum ben
Hüzün mevsiminin ilk ayında gelmişim dünyaya.
Saçlarım düşen yapraklardan almış rengini
Gözlerim ise yeşile elveda,
Sarıya merhaba diyen çimenlerden.
Belki de bundandır bakışlarımın donukluğu
Saçlarımın deli rüzgarlara olan tutkusu.

Ne ırmak gibi coşmayı bilirim baharda,
Ne renk renk açmayı yazın kırlarda.
Ne ayaz olabilirim insanın içine işleyen
Ne de yakabilirim gönülleri yaz güneşi misali.

Yağmur olur, damla damla açık kalplere akarım,
Rüzgar olur, diyar diyar bendeki beni ararım,
Yaprak olur, bir sağa bir sola savrulurum,
Toprak olur, hasret ile yanarım ben.

Sanki okumuş da kaderimi yüzümden,
Özlensin ama özlemesin demeden
Bir isim vermiş ki bana annem
Tek duygudur yıllar yılı bende hüküm süren.

Bu ne itiraf ne de sitem:
Sonbahar çocuğuyum ben.

(Mayıs 1994)