Ben Şiiri - Metin Özcan

Geldim şu âleme, nerelerdeyim?
Elbistan İlçesi nüfustayım ben,
Sorgu- sual için bilmem ne deyim?
Çile, sabır dolu bir kurstayım ben.
***
Yaşadım sanarım, dün de, bu gün de,
Her nefes sıramı beklerim ben de,
Üç günlük misafir, Özcan'ım tende,
Bir fâni bedende kafesteyim ben.
***
Dost yanına selam verip, varmazsam,
Kimsesiz garibin, derdin sormazsam,
Gönül yarasına, ilaç sarmazsam,
Demek en zavallı bir hastayım ben.
***
Seven gönüldedir, sevgim, hürmetim,
Bir gönül aldıysam, budur servetim,
Eğer insanlığa yoksa hizmetim,
Ne çırak, ne kalfa, ne ustayım ben.
***
Eşimden, dostumdan çok vefa gördüm,
Sevdayı, hasreti her defa gördüm,
Dünya gözü ile bir daha gördüm,
Belki de gayrı son nefesteyim ben.
***
Karlı dağım vardı, yüceden yüce,
Düğün, bayram sandım, her gün,her gece,
Bir varmış, bir yokmuş, sanki bilmece!
Anladım, beyhude hevesteyim ben.
***
''Uzun ince yolda'' yürümekteyim,
Kavrulur yüreğim, erimekteyim,
Metin Özcan'ımı, sürümekteyim,
Dert yüklü yorgunum, ahesteyim ben.
***
Ana ve Baba' nın, baştadır yeri,
Feryadım boşuna, dönmezler geri,
Aynı günde aldım acı haberi,
Öksüzüm, yetimim, çok yastayım ben.
***
Külhani'yim, yaktım kendi nârımı,
Gönlümde sakladım ah-û zârımı,
Hesapladım zarar ile kârımı,
Gördüm ki çok büyük iflastayım ben.