Ben Şiiri - Şeref Işı

Tükeniyor bedenimin her hücresi
Takatim kalmadı yeniden başlamaya
Ayaklarım taşımıyor yorgun bedenimi
Genç yaşımda yürüyorum sonbahara

Dostlarım terkedeli uzun zaman oldu
Dün inançlarımdan ayrıldım
Bugün sevmek yalan oldu
Karanlık bir odaya yığılıp kaldım

Mahkemesini yaptım geçen yılların
Kendikendimi sorguya ladım
Gün doğarken karanlık odama
İyi niyetlerimi birbir yargılayıp astım

Cançekişti umutlarım yaşlıgözlerle bana bakarak
Bense onlardan değil kendimden bile geçmiştim
Son sigaramıda titreyen ellerimle yakarak
Birgünü daha yaşamadan bitirmiştim

Hatırlarımda birzamanlar sevdiğim vardı
Bağlanmıştım ona zincire vurulan köleler gibi
Benim aşkım sonsuz onun ise yalandı
Aldandım yine bir şekere kanan çocuklar gibi

Şimdi düşünüyorum da
Yaşananlardan kalan ne oldu
Sondefa kapanırken gözlerim bu dünyaya
Kalbim ensonunda aradığını buldu.....