Ben Şiiri - İlker Köken

Dünyaya hapsedilmiş bir mahkumdu o
Ve bir filmin seyri gibiydi sevdası
Rotası şaşmış
Yörüngesinden sapmış bir serseri uydu gibi...
Geçmişi yaşayacak hayatlar vardı vekaletini geleceğe vermiş
Sonsuz denizler çizmişti tuvaline
Ve gecesi olmayan mutlu yarınları;
Keşişler gibi yaşatırdı aynasında.
Özgürlüğe doyardı
Kendini süzülen martıların yerine koyunca
Rüzgarı hisseder, bulutları delerdi kendince.
Bir dağın tepesinden boşluğa atardı olanca temiz yağmurlarla arınırdı;
Hep gizlediği geçmiş günahlarından
Ve ufuktaki gökkuşağının sonsuz güzelliği için uzaklara uçardı
Kimsesiz...
Kendini sınırlayan tüm duvarları ve gökyüzünü silerek...