BEN
Herkes mutluydu, ben mutlu olamadım! ,
O kahkalar içinde, bir ben kahkaha atamadım! ,
Derdim vadı, herkes gibi, benimde derdim,
Derdime derman olacak, bir tek kişi bulamadım! .
Gündüzlerim uzundu, geceleri bilemedim! ,
Geçti günlerim boşa, geriye dönemedim! ,
Herkes bulmuştu sevdiğini, kimine para kimine şöhret,
Ben yarimi başkayerlerde aradım.
Herkesin davası açıktı, ben davamı gizledim! ,
Onca isim içinde, davama isim veremedim! ,
Bir kez olsunda, kapımı, çalmadı da şehadet! ,
Ben nedense şehadete, bir türlü küsemedim! .
Mücadele ettim kendimle, sonunda ben eridim,
Nefsimi ve şeytanı bir türlü pes ettiremedim! ,
Kalbime gizlenmiş ihlası bulamadım! ,
Okula gittim onbir sene, takvayı hayayı göremedim.
Cenneti düşündüm, cehennemi bilemedim! ,
Matematik hesabı yaparken, mahşerdekini düşünemedim! ,
Ben iyiydim, ben yinede iyidim! ,
Daha kötüleri vardı’da, şükretmeyi bilemedim! .
Biliyordum ki şehadet bana gelmez, fakat gönlüme söz geçiremedim,
Bir gün yandım bir gün söndüm bu aşkla, bir türlü kendime gelemedim,
Dostlarım bile, beni hiç anlamadılar,
Şu kalemle kağıttan başka kimseye, sır veremedim.
Onlar, bir hırsız gibi çaldılar herşeyimi,
Önce aklımı çeldiler, sonra imanımı istediler,
Umutlarımı, hayallerimi sevdiğim her şeyi verirdim,
Bu başımı ‘da verirdim, fakat imanımı veremedim.
16.10.1996
Yazan:Vildan Demirci Altunbaş
..........Asla anlaşılamayan ben.....
Kayıt Tarihi : 15.2.2008 09:18:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
