Ben Şiiri - Salih Yüce

Terk edilmiş bir handa
merdivenlerden inerken buldum kendimi
Ve tam o anda
düşündüm defaatle
rüzgarın neden böyle estiğini
Hâlbuki cevap gecikmedi
Bir benmişim bu yalan dünyada
bir ben miymişim gözleri kan çanağı
Zor gelecektir anlamak biliyorum
duygularını satanlar için
Bahçesine gül diktiğim
gözlerine bakmaya kıyamadığım o kız
güllerimi kopardıktan sonra
benim için de anlamak
güç oldu
Adam olamadın demişti babam
Haklıydı
gece eve geç geldiğim müddetçe
Ne annemin yüzüne bakar
ne aynadakine
Tahammül
Yazması kadar katlanılması da meşakkatli
Göz çukurları mı katlanılmaz olan
yoksa herkesten çok kendine
herşeyden çok kendine
söver hâlde
ayna gördün mü kaçan
ben miyim satırlarca
Ben
Evet, ben!
Tutunduğu dal kırıldı diye
başka dala tutunmayan
Keşkelerin içinde geçen gençliğin
verdiği en doğru karar şuydu
Üç beş hiç karşılığı zihnimi
fikrimle beraber beni
silip silip yeniden yazan
bir hâkimin varlığına
bir kez daha boyun eğmekti