Ben Şiiri - Bir Hayalperest

Anne sevgisine muhtaç bir bebeğim
Sevgiliye verilen hoş kokulu bir çiçeğim
“Gitme, kal” denilmesini bekleyenim
Herkes koşarken ben hâlâ emekleyenim

İnsana huzur veren mavi gökyüzüyüm
Boşanan çiftin değersiz yüzüğüyüm
Ben ansızın gelen zamansız ölümüm
Kendi ölümünü gören âmânın gözüyüm

Dağlardan, taşlardan akan suyun sesiyim
Artık su vermez olmuş kuyunun dibiyim
Her şeyin hâkimi yaradanın eseriyim
Gönlümü kaptırdığım yârenin esiriyim

Zor günde uzanan yardım eliyim
En yakınlarımın gözünde bile bir elim
Gözyaşlarını tutamayan duygu seliyim
Çaresiz bir adamın intihar sebebiyim

Gökyüzündeki en uzak yıldızın tozuyum
Kumar masasındaki kaybedenin son kozuyum
Ben her insanın aradığı o huzurum
Kurtla yan yana kalmış körpe bir kuzuyum

Çiftçiyi hüsrana boğan çetin bir doluyum
Memleketin bir türlü yapılmayan yoluyum
Kolları kesilmiş kahraman gazimin koluyum
En tatlı rüyaların tatsız sonuyum

Her silindiğinde öksürten tebeşirin tozuyum
El âlemin dilinde memleketin paçozuyum
Çıplak ayakların gezdiği kumsaldaki bir kumum
Işık vermek için kendini yakan bir mumum

Gündüzü örten zifirî bir karanlığım
Ben kalabalıklar içindeki yalnızlığım
Yalın ayak bir çocuğun bastığı toprağım
Güz gelince ağaçtan düşen ilk yaprağım

Tutulmayan bir sözün hayal kırıklığıyım
Işıltılı gökyüzünün kayan yıldızıyım
Kimsenin anlamadığı bir delinin aklıyım
Kimsenin bilmediği kendi içimde saklıyım

Ben yarının telaşıyla geçen bugünüm
Unutulmak istenen acı bir dünüm
Yalnızlıklarla dolu bir doğum günüyüm
Uzun lafın kısası, yaşayan bir ölüyüm…