Ben Şiiri - Mehmet Cıngır

Ben dere tepe aşacak delikanlı mıyım?
Birkaç sinek avladımsa eli kanlı mıyım?
Kan emicilerden kurtardım masum yüzleri
Söyleyin vicdansız mıyım,vicdanlı mıyım ben?

Ben büyük bir kahramandım devler ülkesinde,
Hissederdi devler nefesimi ensesinde,
Buluttan düşen damlalar ağlamasın diye,
Açtıysam kalbimi gözü dumanlı mıyım ben?

Aşkı seyrettim o gün bir ankanın gözünde,
Bilmem neden yer vermedi adıma sözünde?
Gördüm diye Leyla ile Mecnun’u çöllerde,
Neden kınandı aşk,eski zamanlı mıyım ben?

Bir merdiven başında değdi gözüme gözün,
Kıskandırır mehtabı gün gibi gülen yüzün.
İlkbaharda neden kabardı ruhumda hüzün
Bu hüzne dayanacak yedi canlı mıyım ben?

Yokken sen dağıtmasa da kafamın sisini,
Avunurum avucuma yazarak ismini.
Ressam aşkıyla çizdim yüreğime resmini,
Yaşlı ırmakların gözünde şanlı mıyım ben?

Ey bahar gülüşüne tutkun olduğum kadın!
Heyecanlanıyorum bil ki,anılınca adın
On dokuz yaşında görünümün karşısında
Söyle sevgili,fazla heyecanlı mıyım ben?

Ağzında bir damla güneş, koşuyor bulutlar,
Adımı anmadan sen, tükenecek umutlar.
Her daim yüzünde gezdirirken güneşi sen,
Neden gölgedeyim,kara tavanlı mıyım ben?

Bir hafız gibi okurken adını akşam sabah,
Benmişim yüreğinde mum gibi eriyen ah!
Yüreğimi gülüşünün kıvrımına sardın,
Aktın köpüklü çağlayan gibi yüreğime.
Çağlayanlı dediler,çağlayanlı mıyım ben?