Bembeyaz Zamanı Şiiri - Murat Tuğci

Bir karakış sabahı
Kalkmak istemesem de
Gitmek zamanı
Cam gibi her yer
Aynı film karelerinin kayması
Bir zamandı
Bir kare vardı
Kaydı
Yerden hiç kalkamadı
Son gülüşüydü
Yıllar önceydi
Bir bahar sabahı başlamıştı
Alacakaranlıklara kadar süren
Ertesi gün kaldığı yerden
Tekrar eden
Daha ertesi gün
Defalarca yüreğimi deren!
Karakış bu sonunda geldi
Aylardır uğraşmıştım
Beden olmaktan çıkmıştım
Gözyaşıydım hep yanındaydım
O sabahta kar vardı
Bembeyaz bir giyisisi vardı
Kapıyı açtım
Günaydın canım
Usulca doğruldu
Bak dedi ne güzel bembeyaz
Olmuş mu
Canım dedim
Ellerin çok üşümüş
Çek yorganını üzerine
Hayır dedi
O çok renkli dedi
Bak bu ne beyaz
Bembeyaz
Bir an durdu
Zaman durdu
Güldü
Yaklaş dedi
Bu bana son değişiydi
Akan karenin duruşuydu
Bana günün en karasıydı
Azabın dünyadaki kısmıydı
Ona bembeyaz zamanıydı!