Belli Değil Şiiri - Mehmet Altıntaş

Dudaklarımın 'merhaba' diyemediği,
Gözlerimin başka gözleri göremediği,
Kulaklarımın sesleri algılayamadığı,
Ellerimin hoşlandığım şeyleri kavrayamadığı,
Ayaklarımın istediğim yerlere gidemediği,
Kalbimin vuruşlarının yok olduğu,
Bedenimin hareketsiz kaldığı,
Günü düşünüyorum.
O günü,
Son nefesimi vereceğim günü,
Ölümümü...

Nereden, nasıl geleceği belli değil,
Yukarıdakinin veya aşağıdakilerin emri,
Hiç önemli değil.
Önemli olan o anda nasıl,
Ondan sonra ne olacağım.

Belki çok zengin, belki sefil,
Belki orta halli, belki o da değil,
Belki hastanede olacağım;
Kaburgalarımda kırıklar sayılamaz,
Kafamdaki çatlaklar kapatılamaz,
Ameliyat olsa da kurtulamaz,
Halde, belli değil.

Belki de, bir evim olursa ileride,
o evdeki yatağımda uzanmış,
Uzun bir ömür yaşamış,
Başımda dostlarım,
Belki onlarda kalmamış,
Yalnız bir halde, belli değil.

Belki de bir anda,
Otobüsten inerken yığılmış,
Bir dostumun kucağında,
Habersizce dünyadan sıyrılmış...

Belki de mutlu bir haberi
Duyduğumda sevinçten,
Belki de acı bir haberin
Eşiğinde, kederden,
Ağzım açık, ellerim havada,
Bir halde, belli değil.

Dünyanın hali belli mi olur,
Belki kanserli, sıtmalı,
Belki veremli, vebalı,
Belki de kuduzdan ağzım salyalı
Kudurmuş bir halde,
Hatta ciğerimde mermi,
Vurulmuşum, gömleğim kanlı...
Belki de gazetelere konu bile
Olmayacak basit bir trafik kazası,
Belli değil.

Belli değil, belli değil,
Belki ama, belli olan şu ki;
Ölüm eninde sonunda gelecek,
Ben hayatımı yaşamış olayım da,
Kimseye muhtaç olmayayım da,
Nasıl ölürsem öleyim,
Hiç önemli değil...