Aklımızdan zorumuz var dünyaya geleli,
Ne yapmalı uslanmak için ne eylemeli?
Umurumuzda değil,düşünmüyoruz bile,
Hepimizin başında bir başka kavak yeli.
Kimimiz midemizi düşünüyoruz ancak
Ve diyoruz yemeli,daha,daha yemeli.
Nice acı,nice düş kırıklığı vız gelmiş,
Kimimizce aşk hâlâ yaşamanın temeli.
Kiminizin vaktinden önce geçmiş dünyadan,
Öbür dünyaya akıp gitmiştir gönül seli.
Kimimiz mal-mülk ile dünyaya sağlam kazık
Kakmak için uğraşır gündüzlü ve geceli.
Kimimizin kendini düzeltmeye ermemiş,
Elleri düzeltmeye uzanmıştır hep eli.
Kimimiz yok etmeyi var olma şartı sayar,
Unutur kendine de uğrayacak eceli.
Hepimiz birer sabit fikir üzerindeyiz,
Öteyi ne sormalı bize ne söylemeli.
Ayırmışız bir avuç insanı deli diye,
Belli değil aslında kim akıllı kim deli.
Kayıt Tarihi : 14.8.2006 15:28:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!