Belki Ölmezdim Şiiri - Kaan Kaya 2

Bir gök çöktü başıma, sen bakarken,
Gözlerinde ince ince bulut,
Bir nefesinle yandım, küllendim,
İnan ki, bir sözünle belki ölmezdim.

Dudaklarımda yarım kalmış heceler,
Boğazıma dizili eski geceler,
Kimsesiz caddeler kadar sessizdim,
Dönüp gülseydin, belki ölmezdim.

Toprağa uzandı, kalbimle gökyüzü,
Bir mezar taşı kadar soğuktu yüzü,
Sana bakmaksa yaşamakla sınav,
Bir kez sarılsan, belki ölmezdim.

İsmimi silsin diye yağmurlar yağdı,
Ölüme yazgılı bir bahar ağladı,
Sesin yankılansa kuytuda bir kez,
O zaman belki, belki ölmezdim.

Ve şimdi toprağın koynunda usulca,
Sana söyleyecek binlerce suskunca,
Bu şiirin ortasında, derin ve sessiz,
Adını anarken, belki ölmezdim.